Polega ono na odtwarzaniu prawidłowych kontaktów zwarciowych po utracie zębów lub dużym ich zniszczeniu.

W leczeniu tym stosowane są różne rodzaje uzupełnień protetycznych. Dzielą się one na protezy stałe (pacjent nie wyciąga ich z jamy ustnej) oraz protezy ruchome (zakładane przez pacjenta).

Do protez stałych zaliczamy:

• licówki - są to wykonane z kompozytu lub ceramiki cienkie nakładki, zakładane na przednią powierzchnię zębów, mające za zadanie korektę kształtu lub koloru zęba
• wkłady (inlay) i nakłady (onlay/overlay) - stosowane są one przy dużym uszkodzeniu koron zębów, stanowią alternatywę do wypełnień z kompozytu lub amalgamatu, pozwalając na dokładne odwzorowanie budowy anatomicznej zęba przy jednocześnie większej szczelności odbudowy
• korony - odtwarzają one znaczne ubytki tkanek zęba, pokrywając w całości jego pozostałą część; mogą być one wykonywane różnymi metodami - metalowe lane, licowane porcelaną na podbudowie metalowej oraz pełnoceramiczne
• mosty - mają one na celu odtworzenie ciągłości łuku zębowego przy braku pojedynczego zęba lub kilku zębów sąsiednich; most składa się z tzw. filarów, czyli zębów własnych pacjenta, oszlifowanych i pokrytych koronami, które połączone są przęsłem - fragmentem zastępującym brakujące zęby

Do protez ruchomych należą:

• protezy szkieletowe - to protezy wykonywane przy brakach częściowych uzębienia, ich podstawę stanowi metalowa konstrukcja - tzw. "szkielet", opierany za pomocą klamer na zębach własnych pacjenta, dzięki czemu siły żucia przenoszone są na pozostałe zęby w jamie ustnej, nie osiadając na dziąsłach i kości, co zapobiega ich zanikowi
• protezy akrylowe - to uzupełnienia wykonywane w całości z akrylu, mogące mieć formę protezy częściowej (przy zachowanych zębach pacjenta - stosowana gdy nie ma możliwości technicznych lub finansowych do wykonania protez szkieletowych) lub protezy całkowitej (przy bezzębiu); ich wada to bezpośrednie przenoszenie sił na błonę śluzową i kość, co powoduje ich zanik i stopniową utratę przylegania protez